I have graduated from UWCSEA!

Lieve allemaal,

Dit jaar heb ik mijn blog vreselijk slecht bijgehouden en daar wil ik mijn excuses voor aanbieden. Mijn laatste update was in Februari en er is inmiddels veel te veel gebeurd om dat in één blog te schrijven. Maar de allerbelangrijkste dingen ga ik toch even noemen. In April hadden we twee weken vakantie waarin iedereen langzaam maar zeker zijn boeken begon open te slaan om zich toch al een beetje voor te bereiden op de eindexamens. Net na die vakantie was Leavers night op 24 April. Leavers night is een avond volledig georganiseerd door de eerste-jaars (grade 11s) voor alle grade 12s. We vieren het op de British club hier in Singapore. Dus eerst dineren we met z’n allen en dan wordt de show opgevoerd. Er waren een paar video’s die dit jaar samenvatten, er was voor iedereen een soort prijs voor waar diegene bekend om stond (ik kreeg ‘most awkward moments’, geen idee waarom haha!) dan was er zoals ieder jaar een transgender dans. Dat betekent dat de jongens als meisjes verkleed waren en een meisjes dans deden en de meiden en jongens dans. We hebben zo gelachen! Ook het jaar boven ons had een filmpje voor ons ingesproken en tegen het einde van de avond werd het toch wel ineens heel duidelijk dat het afscheid van UWC naderde. Het was uiteindelijk een fantastische avond om niet te vergeten.

De maand mei die daarop volgde was daarentegen wat minder fantastisch. Hij stond volledig in het teken van examens. 5 Mei begonnen we met Engels en uiteindelijk was ik de 20ste klaar met als laatste examen scheikunde. Over het algemeen is het goed gegaan alleen scheikunde was best pittig. We krijgen de officiële IB uitslag met cijferlijst pas op 6 juli maar je slaagt eerst van school. Dat betekend dat je CAS (creativity-action-service) gehaald hebt en dat je aanwezigheid op school voldoende was. Twee dagen na mijn laatste scheikunde examen stond ik om 5 uur ‘s ochtends op het vliegveld om mijn ouders en Opa Meijerink op te halen. Nog geen 8 uur later stonden we daar weer om Opa en Oma Spuijbroek ook op te halen. Ondertussen hadden we al een bezoekje aan de botanische tuinen gebracht. ‘s Avonds hebben we gezellig gegeten bij familie Wetselaar en de volgende dag hebben we een dagje sightseeën gedaan die afgesloten werd met een avondje in Holland Village. Holland Village is een plek waar we heel vaak met vrienden heen gaan maar dit keer waren al de vrienden er maar ook hun ouders en in twee gevallen ook grootouders. Het was te gek om te zien hoe iedereen met elkaar overweg kon en het was helemaal waanzinnig om te zien hoe alle nationaliteiten met elkaar mixten.

Zaterdag, 24 mei 2014, was de dag! Graduation! ‘s middags hebben mijn moeder en ik al flink ingepakt en toen rond 4 uur zijn we ons op gaan tutten. Ik had mijn oma’s jurk aan zonder dat ze het wist dus dat was een leuke verrassing en ik droeg de sieraden van mijn andere oma. Met z’n allen zijn we toen met de bus naar de locatie gebracht waar honderden foto’s geschoten zijn voordat we allemaal de zaal in gingen. De ceremonie zelf bestond uit een aantal toespraken, twee optredens en iedereen werd individueel op het podium geroepen om zijn of haar diploma in ontvangst te nemen en de teamleider, mentor, head of campus en directeur te bedanken. Daarna werd er even geborreld in de foyer en is iedereen vervolgens naar het Shangri-la hotel gebracht waar we heel chic gedineerd hebben. Aan onze tafel zaten mijn grootouders, ouders, Felipe en zijn zusje en vader, Pleun en Gea, Eyner en Cesar en ik, dus het was erg gezellig. Na het eten is iedereen (inclusief de opa’s en oma!) nog even op de dansvloer gaan staan en rond een uur of twaalf was het tijd voor de afterparty voor alleen mijn jaargroep. Ook dat was wederom erg gezellig en geslaagd. Kortom, echt een fantastische dag!!

Helaas, was zondag al een dag van afscheid. We hadden eerst een heerlijke Namibische barbecue maar toen heb ik daarna al afscheid moeten nemen van mijn vrienden in mijn eigen jaar en dat was niet makkelijk. Het is echt bizar dat ik twee jaar met deze mensen geleefd heb en dat je nu afscheid neemt voor een vrij lange tijd maar vooral dat je ze niet meer iedere dag tegenkomt. Het is wel te gek als je na denkt over alle bijzondere momenten die gedeeld hebben. Niemand zal ons dat ooit afnemen. ‘s Avonds was het gelukkig wat leuker en gezelliger, want toen hebben we alle Nederlandse gezinnen die hier iets voor Pleun en mij betekend hebben uitgenodigd voor een dinertje op de Changi Sailing club. Mijn moeder en Annejet hebben nog heel mooi gespeecht en het eten was erg lekker. Het was perfect om op deze manier dankjewel te zeggen en afscheid te nemen.

Maandag zijn opa en oma terug gevlogen en woensdag is de rest ook vertrokken. Vanaf woensdagavond heb ik dus bij Annejet gelogeerd. Iedere dag heb ik wel het boardinghouse opgezocht en afgelopen dinsdag heb ik, als één van de allerlaatste, ook gedag moeten zeggen tegen alle eerste-jaars, houseparents, leerkrachten en de campus, want toen ben ik officieel vertrokken. Woensdagochtend ben ik naar Cebu, Filipijnen, gevlogen en hier ben ik opgehaald door een goede vriend uit Peru (Eyner). Eyner en ik zijn nu in Lihuk Panaghiusa, een vrijwilligersorganisatie. We gaan hier activiteiten organiseren voor zowel basisschool-, middelbare school-, en universitaire studenten. Het is nu mijn tweede dag hier en deze week staat vooral in het teken om de rest van het jaar te plannen dus het is nu vrij rustig in het huis. Maar vanaf aanstaande maandag gaan we volle bak aan het werk. We moeten zelf ons eten verzorgen en hebben gister gekookt. De douche bestaat hier uit een emmer en een teiltje maar de mensen hier zijn hier heel aardig en gastvrij. Als transport gebruiken we een motorcar (een soort tuk-tuk) en we slapen op en plank met een deken als matras. Het is hier wel heel schoon, want iedere ochtend van 8 tot 9 helpt iedereen mee het huis schoon te maken. Ben erg benieuwd wat deze weken gaan brengen. Het internet is hier vrij slecht maar ik zal proberen mijn blog regelmatig up te daten in deze periode maar helaas is het te slecht om foto’s up te loaden dus die volgen nog.

In ieder geval zijn de twee UWC-jaren dus nog niet helemaal afgelopen, want dit avontuur wordt er mooi nog even aangeplakt. Maar goh, wat was het geweldig tot nu toe! Kan niet geloven hoe snel de tijd voorbij is gevlogen en ook niet hoe snel sommige hechte vriendschappen kunnen ontstaan. Dat ik graduation met mijn familie mocht delen was ook erg bijzonder en dat was de beste eindstreep aan een slopende examenperiode.

Bedankt voor alle trouwe lezers voor het lezen van mijn blog, en sorry dat het zo lang heeft moeten duren.

Liefs uit de Filipijnen!

Dikke kus,
Lot