Maayong gabii, ako si Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
07 Juli 2014 | Filipijnen, Cebu City
Het is een dagje later dan normaal maar hier is de wekelijkse update. Veel leesplezier!
30 juni 2014
’s Ochtends helpen we weer met het ‘nutrition program’. Op maandagen en dinsdagen werken we in Talisay en de rest van de week in Calamba. In Talisay is het Engels van de moeders vrij slecht, dus we praten niet veel met hen. Maar vandaag zijn er veel van de college-studenten vrij (hun roosters zijn ongelooflijk verwarrend!). We kletsen dus volop met hen en twee van de meiden nodigen ons uit om na de lunch mee te gaan naar hun universiteit. We leveren de lunch af en eten daarna zelf, vervolgens stappen we met de meiden in een tricycle. Na 10 minuutjes stappen we weer uit bij een roze gebouw met veel Filipijnse vlaggen in de voortuin. Op het gebouw staat: Talisay City College, we gaan naar binnen en krijgen een rondleiding. Je gaat hier op je 16e al naar de universiteit, omdat je maar vier jaar middelbare school hebt. We krijgen de bibliotheek, de mediatheek en verschillende klaslokalen te zien. In ieder klaslokaal zitten wel 50 tot 60 leerlingen allemaal keurig in uniform, maar het is krap. Het blijkt ook dat er niet genoeg klaslokalen zijn dus worden er ook lessen onder een soort partytenten gegeven. Als we de straat oversteken komen we bij het gebouw waar de lokale ‘hogere hotelschool’ is. We komen aan en zien allerlei kunstwerkjes gemaakt van eten. Na wat foto’s gaan we naar de kerk naast dit gebouw. Alle leerlingen moeten binnen 15 minuten lunchen want van 12 uur tot 1 uur ’s middags is er een dagelijkse kerkdienst. Van binnen is de kerk helemaal aangekleed in licht geel en bruin, net als het schooluniform van de leerlingen aan Talisay City College en het blijkt ook dat het uniform op de inrichting van de kerk is gebaseerd. We lopen hierna 10 minuutjes en staan ineens aan het strand. Het strand is hier alleen niet zoveel. Het zand is donkerbruin, tegen het zwarte aan, en er is veel afval. Maar het is wel leuk om even te zien. We zijn hier maar heel even, want het begint te gieten. En de regenbuien hier zijn niet vergelijkbaar met die in Nederland. Voor het bezoek aan de universiteit moesten we een lange broek aan maar tjemig wat was die onderkant vies binnen 5 minuten regen. Als we terugkomen in het centrum is er niemand vanwege de regen en hebben de rest van de dag vrij.
1 juli 2014
’s Ochtends helpen we weer bij het nutrition program en na het afleveren van de lunchboxen en een eigen lunch stromen langzaamaan alle kinderen binnen op het centrum. We herhalen eerst wat we geleerd hebben met Engels en wiskunde en beginnen vervolgens aan het huiswerk. Ik heb gisteren wat spelletjes opgezocht en na een serieuze les leg ik ze moordenaartje uit. Hoe 1 iemand weg moet gaan en de rest van de groep een moordenaar moet kiezen, die mensen kan ‘vermoorden’ door te knipperen. Het spel valt gelijk in de smaak en voor we het weten begint de zon al onder te gaan. We spelen het spel met vooral basisschoolkinderen maar ook 3 college studenten. Een van hen, Christine, nodigt ons uit om op maandag naar haar huis te komen om de verjaardag van haar zusje te vieren. Hier zeggen we natuurlijk geen nee tegen! -
2 juli 2014
Als we om half 9 aankomen bij Lihuk Panaghiusa, Calamba is het meeste werk al gedaan. We helpen met het afdrogen van de lunchboxen om ze vervolgens te vullen maar verder is het er niet veel te doen vanmorgen. Tijdens het afleveren vraag ik of ik de aanwezigheid van de kinderen mag noteren. Dat houdt in dat alle kinderen naar mij moeten komen om hun naam afgevinkt te krijgen. Dit breekt het ijs een beetje en al snel ben ik in gesprek met de meiden om me heen. Allemaal basisschoolkinderen die het te gek vinden om me wat zinnetjes in het Filipijns te leren. Inmiddels kan ik me voorstellen, kan ik mijn leeftijd zeggen en kan ik iemand vragen hoe het met ze is. Daarna wordt er gezongen en vooral heel veel gelachen. Als we terug gaan naar het centrum worden we door wel 6 of 7 meiden begeleid. In het centrum heb ik een half uurtje om me voor te bereiden voor het tweede deel van de EHBO les. Als ik binnenkom begroet iedereen me bij mijn naam. Ik ben verbaasd hoeveel ze zich nog kunnen herinneren en ze zijn erg tevreden met de onderwerpen die worden aangehaald. Er wordt wederom geklapt en ik wordt hartelijk bedankt. Wat voelt het goed! Tevreden ga ik naar beneden. In de office wordt ik alleen nog maar vrolijker als Eyner en ik worden uitgenodigd voor een lokaal dinertje. Het schijnt hier helemaal hip te zijn om je rijst te dippen in een gezamenlijke pan. Het giet enorm, dus helemaal doorweekt komen we bij het restaurantje aan. Als we alles klaarzetten en zelf beginnen te kokkerellen wordt het al snel duidelijk dat onze gezamenlijke pan olie, soja, kippenlever en varkensbrein bevat.. Jammieee! Na mijn verstand op 0 te hebben gezet heb ik toch erg genoten van het eten. Het was lekker en heel gezellig. We waren daar met 1 alumnus (ze was al geslaagd aan de universiteit), 2 medewerkers van Lihuk en 3 college scholars.
3 juli 2014
Vandaag is de eerste donderdag dat we in Talisay werken. We hebben namelijk met Desiree, het meisje dat naar Singapore gaat, afgesproken haar te ontmoeten op school tijdens de aflevering van de lunch. Eenmaal op school kunnen we haar niet vinden en na alle lunchboxen uit te hebben gedeeld lopen we samen met 3 first year college scholars terug naar het centrum. We hebben een leuk gesprek over verjaardagen en komen erachter dat men hier geen geld heeft om kadootjes te geven maar dat je het wel viert thuis met een dinertje en veel dansen. Tijdens de lunch zijn er nog meer college studenten en tijdens de afwas praten we veel. We hebben een gesprek over natuurrampen en wat er door je heen gaat tijdens een aardbeving. Echt een bizar gesprek, en waarschijnlijk eentje die ik niet vaak meer zal hebben. Na de afwas zijn we allemaal gaan sjouwen. Want in het centrum hebben we een soort speelhoek opgezet maar al het speelgoed was opgeslagen in een bepaalde ruimte. Na alles schoon te hebben gemaakt en in te hebben gericht is het tijd om te spelen met alle dingen die we verplaatst hebben. Net voor we beginnen aan alle spelletjes komt Desiree aan, het blijkt dat ze bij de directeur was en dat het enorm uitliep. Met z’n allen spelen we eerst een potje scrabble, vervolgens kaarten we en we eindigen met moordenaartje. Er zijn niet veel kinderen maar dat maakt het juist erg knus en gezellig.
4 juli 2014
Vandaag hebben we vooral in Calamba doorgebracht alhoewel daar niet heel veel te doen was. ’s Avonds heb ik hier in Talisay het tweede deel van de EHBO les gedaan. Hier is het veel uitdagender, want de ouders spreken amper Engels. Gelukkig heb ik een moeder die alles vertaalt maar ik breng het verhaal vooral doormiddel van extreme handgebaren. We hebben hier ook een stevige tafel waar ik een moeder op leg om alles voor te doen en dit zorgt voor de nodige lol. De ouders kennen me hier ook beter vanwege de huisbezoekjes in het verleden en het feit dat we hun kinderen bijles geven. Kortom, deze les maakte heel de dag goed.
5 juli 2014
Onze zaterdagen brengen we de ene week in Talisay door en de andere week in Calamba. Deze week dus in Calamba. De basisschoolkinderen komen van 8 tot 10 uur. Het eerste uur krijgen ze les in het Katholieke geloof. Tijdens dit eerste uur mag ik twee mannetjes mee nemen naar het dak. Ze mogen de les missen vanwege mijn interview. Op het dak moeten we even uitvogelen waar we het op kunnen nemen vanwege de belichting maar na eenmaal een plekje te hebben gevonden gaat het eigenlijk heel vlot. De twee jongens zijn zelfverzekerd en grappig en zeggen precies wat ik nodig heb. Ze mogen binnen een kwartiertje weer de les in. Het tweede uur mag ik de leiding geven en ik besluit ook hier een verjaardagskalender te maken. Dit keer leg ik duidelijk uit dat ze 2 centimeter vrij moeten houden aan de bovenkant aangezien ik de kalender in Talisay niet heb kunnen bundelen, omdat veel namen zouden verdwijnen. Wanneer iedereen zijn of haar kunstwerkje heeft ingeleverd moeten ze in rijen gaan staan. Het is ‘snack-time’ en dit keer mag ik de gezoete broodjes uitdelen. Als iedereen klaar is blijven er een aantal kinderen om met mij te spelen. Ze leren me een spel met een groot elastiek waar je op allerlei manieren in en op moet springen. Daarna haal ik mijn camera tevoorschijn en met zelfontspanner maken we wat foto’s. Op school hebben ze schijnbaar pas een toneelstuk gehad en ik wordt gevraagd om te filmen terwijl ze alle versjes nog een keer voorzeggen. Eyner leidt een debat met alle High School studenten en als hij klaar is gaan we met twee meiden naar het arme stadscentrum. Je hebt hier een arm stadscentrum en een rijk centrum. We zijn al een paar keer in het rijke deel geweest maar het is daar vrij rustig. Zodra we dit centrum in rijden stikt het van de mensen en kleine winkeltjes. Een winkeltje is ons aangeraden, omdat je daar heel goedkoop sieraden kan kopen en aangezien we een verjaardag hebben aankomende maandag was dat een topaanrader. Na wat te hebben gewinkeld hebben we een jeepney naar het rijkere deel gepakt om daar nog een laatste keer bij de Griek te eten aangezien we vrijdag naar Bantayan vertrekken voor een week en daarna mijn familie al aankomt. Het was een geslaagde laatste keer!
6 juli 2014
Vanmorgen om 8 uur hebben we een bus genomen richting de Kawasan watervallen. Jolette (een vriendinnetje uit Nederland) had me een foto doorgestuurd gisteren en toen hebben we opgezocht hoe we daar kunnen komen en hebben we besloten het te bezoeken. Het was 3 uur rijden maar we slapen bijna de hele rit. Als we aankomen wijzen we de potentiele gidsen af en beginnen aan de tocht. Het is vrij duidelijk aangegeven en binnen een kwartiertje staan we aan de voet van de waterval. Het water is zo blauw, echt niet normaal! We hebben al snel door dat veel mensen een vlot huren om echt onder de waterval te staan. We besluiten wat te lunchen en daarna verder te klimmen om de dag af te sluiten met een afkoeling in het water. Als we de rekening krijgen blijkt ineens dat we extra hebben betaalt voor alleen de tafel. We vragen ze dus om de tafel te reserveren voor als we terugkomen van de klim. De klim blijkt uiteindelijk niet heel lang maar was wel erg mooi met nog vier extra watervallen. Als we terugkomen is de tafel inderdaad gereserveerd en we kleden ons gauw om. We willen graag ook op een vlot maar het blijkt dat je per vlot moet betalen en niet per persoon en we mogen van de lui daar niet met een andere groep mee. We besluiten het niet te doen tot dat we 2 Europeaanse stellen zien. Ik loop naar ze toe als ik zie dat ze niet goed weten hoe ze het moeten doen met een tafel. Ik leg uit dat wij een tafel hebben maar graag met een groep een vlot willen huren. We doen net alsof we beste vrienden zijn en ze schuiven bij Eyner en mij aan tafel. Samen huren we een vlot en krijgen we een nogal harde massage van de waterval. Die mannen daar waren natuurlijk helemaal niet blij met ons maar het was te gek om onder een echte waterval te staan en rond te zwemmen. We hebben gelukkig veel gefilmd met de GoPro. Om half 5 nemen we de bus terug aangezien het toch een vrij lange rit is. Dit keer rijden we met een echte Filipijnse bus mee. Geen airco, laat staan muziek. Het rammelt aan alle kanten en de buschauffeur weet zijn gaspedaal goed te vinden. Als we heelhuids aankomen in Gaisano Tabunok eten we een hapje en beginnen de zenuwen te komen. We weten dat de IB resultaten inmiddels online staan en dat is niet niks. Als we thuiskomen trek ik gauw mijn ‘geluks-bloesje’ aan (het bloesje dat ik aan had voor beide interviews zowel voor University College Utrecht als Amsterdam Unviersity College). Doodeng was het om de code in te typen, maar de vlag mag uit!! Eyner en ik zijn officieel geslaagd aan de International Baccalaureate!! De familie is niet voor niks naar Singapore gekomen in mei! En mijn bloesje heeft gewerkt, want ik heb hoger gescoord dan iemand verwacht had! Met 39 uit de 45 punten (ruim 10 punten boven werelds gemiddelde) kan ik deze twee jaar IB trots afsluiten. Aangezien dit gevierd moest worden heb ik mijn blog niet upgeload haha. Dus vandaar.
7 juli 2014
Vanmorgen heb ik loempia’s staan rollen, maar helemaal lekker voelde ik me niet dus ik ben hierna weer even terug mijn bed ingekropen. Tijdens de lunch voelde ik me al een stuk beter en daarna hebben we snel wat water gekocht. Samen met Christine en een 2 andere college studenten zijn we gaan lopen. Eerst hebben we de blinde vader van 1 van de college studenten mogen ontmoeten en daarna zijn we bij vele andere ouders van PACE scholars op visite gegaan om ze te interviewen. Het laatste huis was het huis van Christine en we feliciteerden haar zusje. Het huis was klein en primitief maar schattig ingericht. Ze hadden allerlei soorten bananen klaargemaakt. Er zit heel veel verschil in de verschillende bananensoorten, echt bizar! Als we haar een zilver armbandje cadeau geven begint ze te stralen. Haar nichtje roept meteen: Woow! Wanneer de negenjarige het zakje opende. Het was een prachtig gezicht en het was heel mooi om de dankbaarheid te zien. Na de snacks en wat gepraat te hebben gaan we naar een buurvrouw met een Videoke-machine, oftewel Karoake. We zingen denk ik wel 10 nummers en Eyner en ik weten een topscore te behalen haha! Als het donker begint te worden brengen de meiden ons terug naar het centrum maar wij trakteren ze eerst nog op een ijsje, ook dit werd erg gewaardeerd. Kortom, en topdagje.
Liefs uit de Filipijnen,
Lotte
-
07 Juli 2014 - 17:38
Hanneke:
Wauw Lot,
wat een week weer!
Echt super knap van je IB punten, gewoon geweldig! De vlag hangt uit en we hebben er lekker eentje gedronken op je. Dat we niet voor niets naar Singapore zijn gekomen wisten we wel maar zo'n score, TOP!
Het blijft bijzonder om te lezen en te horen hoe je je weg al weer hebt gevonden en alle contacten die je hebt gemaakt.
Geniet enorm nog van alles wat je mee maakt en wij zijn een beetje begonnen met aftellen.
Dikke kus, mama xxx -
07 Juli 2014 - 22:47
Conny:
Lieve Lotte,
Allereerst gefeliciteerd, nu ben je echt officieel geslaagd en met mooie punten. Goed hoor!
Leuk weer te lezen wat je deze week allemaal weer meegemaakt hebt. Een tochtje op een vlot ruilen tegen een gereserveerd tafeltje, EHBO les geven met handen en voeten en moeders gebruiken als "lijdend voorwerp" bij de les en ook gewoon op tafel laten liggen haha ....... zie dat al helemaal voor me.
Enne dat geluksblousje zou ik goed bewaren hoor, kan je vast nog wel een keertje gebruiken.
Fijne week weer.
Groetjes en dikke kus Conny -
09 Juli 2014 - 17:28
Gea:
Lotte nogmaals proficiat!
Een prachtig resultaat, Maar dat heb je dan ook dubbel en dwars verdiend. Nu is het aftellen en dan kun je samen met je familie genieten op (van) de Filipijnen.
Nog een hele fijne tijd toegewenst.
Liefs Gea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley