Project Week in Bangkok

Ik realiseer me net dat mijn vorige blogupdate Java heet, en een maandje later volgt een update getiteld Bangkok, echt niet normaal! Maar wel fantastisch, want jeetje wat heb ik weer veel gezien en mogen ervaren. Project is een week voor alle grade 11s (5vwo) en er wordt verwacht dat iedereen met een groepje van minstens 3 een week lang vrijwilligerswerk gaat doen en de bestemming is aan jou. Alles moet geregeld worden, tickets, hotels/hostels, vrijwilligerswerk, transport, eten, echt alles in aan de leerling! Ik heb dus besloten om met een groepje van 5 meiden naar Bangkok te gaan. Alle vijf hebben we andere nationaliteiten, de één komt uit Noorwegen, de ander uit Sri lanka, weer een ander uit India en de laatste was half Canadees en half Indonesisch. We vertrokken op zondag 23 maart richting Bangkok. Luisterend naar een liedje uit de Oeganda film (oltremare) stapte ik het vliegtuig in. Dat was weer even een helder besef moment. Straks als ik uit zou stappen zou ik weer een nieuwe wereld mogen omarmen, een wereld met nieuwe geuren, nieuwe bezienswaardigheden maar vooral nieuwe mensen. Nieuwe, kinderen die het thuis echt niet breed hadden, of die uit een gebroken gezin kwamen.

Dit brengt mij naar het onderwerp 'vrijwilligerswerk'. Hier draait natuurlijk heel de week om, en je kan kiezen uit werken met mensen of dieren. En voor mij was die keuze erg snel gemaakt. We hebben 5 dagen lang les gegeven aan een kleuterschool in Bangkok. De kleuterschool behoorde tot de organisatie Mercy in Bangkok. Mercy Centre heeft als doelstelling om mensen uit de sloppenwijken te helpen. Het was een prachtige organisatie, en 1 van de grootste in Bangkok. Ze waren succesvol en hadden vele vrijwilligers die daar werkten. Onder die vrijwilligers waren toevallig ook drie meisjes die ook op een UWC hadden gezeten. 1 meisje uit UWC Mahindra (india) en twee uit Noorwegen. Grappig he, hoe klein de wereld dan weer blijkt te zijn!

Voor dat we de week lesgeven begonnen had ik nog even snel 2 krijtbordjes gekocht met wat krijt en heel veel pennetjes en potloden voor de kinderen. Toen we aankwamen bleek het vakantie te zijn op dat moment, zo de kleuterschool diende meer als kinderopvang. Maar dat weerhield ons er niet van, ze Engelse les te geven. Er waren 5 groepen van circa 15 kinderen. 3 daarvan waren oud genoeg om een beetje Engels te leren, want ze konden alleen het alfabet tot nu toe. We hebben ons verdeeld over 2 van de 3 groepen, want 1 groep had een lerares die liever zelf les gaf. Zodoende, hebben Christine en ik samen een groepje les gegeven met een andere vrijwilligster die half Thais half Amerikaans was. Dit maakte communicatie een stuk makkelijker. Ondanks het feit dat communicatie niet echt mogelijk was, bouw je een band op met die kinderen. Ze roepen je naam wanneer je de volgende morgen de klas weer binnenstapt en ze willen je knuffelen of opgetild worden. We hebben op de laatste dag met ze geverfd en toen heeft 1 meisje me bij de hand genomen om mijn handen te gaan wassen. Het enige wat ik haar kon zeggen in Thais was: Dankjewel! Ik ben trots wanneer ik zeg, dat ze aan het eind van de week kleuren konden herkennen in het Nederlands en ook ledematen ging ze aardig goed af! We hebben ze de hoki poki geleerd, en hoofd schouders knie en teen ontbrak niet aan ons programma. Het waren niet hele lange schooldagen, want rond een uur of 11 was het tijd voor lunch en daarna gingen ze allemaal een dutje doen.

Als de schooldag was afgelopen betekende dat voor ons een kookles op 2 dagen. We hebben namelijk op dinsdag en woensdag lokaal leren koken. Dat was ongelooflijk leuk en lekker! Het was alleen een beetje jammer dat 1 van de groepsgenoten last kreeg van een niersteen wat leidde tot een ambulance rit en een dag ziekenhuis. Jeetje wat een avontuur was dat! En we hebben het zo goed, zelfstandig, op kunnen lossen. Ik heb de verzekering en alles aan de lijn gehad en ook mijn handtekening staat op verscheidene documenten. Gelukkig ging het na een dag weer goed met haar en heeft ze na veel slaap de volgende dag weer kunnen bijwonen.

We kregen namelijk die volgende dag een rondleiding op het centrale Mercy Centre. Hier wonen veel van de gezinnen. Mensen die ze opvangen zijn of arm, of ziek, of zijn ontsnapt uit de mensen handel. Ze hebben een centrum voor HIV positieve mensen die vergoed wordt door de regering. Verder hebben ze een jongens blok en een meisjes blok. Ze gaan allemaal naar school en in de vakantie worden activiteiten georganiseerd. Zo liepen wij bijvoorbeeld in een klasje waar ze net computerles kregen.

Na de rondleiding zijn we weer de klas ingestapt, om vervolgens nog een kookles te krijgen. De dagen dat we geen kookles kregen hadden we in principe erg veel vrije tijd. Maar dan spraken we af met een Chayada en haar vriendinnen. Chayada is een meisje dat inmiddels twee jaar geleden in Hapert woonde wegens een AFS uitwisselingsprogramma. Haar gastgezin was 1 van mijn beste vriendinnen dus zo heb ik haar leren kennen. Ze woont net buiten Bangkok en toen ik haar vertelde dat ik naar Bangkok zou komen hebben we afgesproken elkaar te ontmoeten. Dus hebben haar op maandag ontmoet en zijn met haar en haar vriendin naar een lokale markt gegaan. Het was onwijs gezellig en ze hebben ons toen uitgenodigd om de volgende mee te gaan kickboksen. Daar hebben we niet lang over nagedacht voordat we ermee instemden! Dus dinsdag na de kookles zijn we gaan Thai boksen! Maar de locatie zouden wij als touristen nooit hebben uitgekozen! Het was ergens in de middle of no where in een zijstraatje. Maar jeetje, het was te gek! Ontzettend vermoeiend maar echt te gek!

We hebben Chayada en haar vriendinnen de volgende dag weer ontmoet, omdat we in een restaurantje van 1 van hun tantes gingen eten. Inmiddels was het erg gezellig met elkaar en zouden we elkaar vrijdag weer ontmoeten. Maar dan zouden we elkaar ontmoeten in het allerhoogste gebouw van Thailand genaamd Skytower. Die dag zouden Chayada en drie van haar vriendinnen hun schooldiploma ontvangen, dus ze nodigden ons uit om het samen te vieren op de allerhoogste locatie mogelijk! En het was een heerlijk buffet! De rit naar het restaurant was trouwens echt heel grappig. Taxi chauffeurs in Bangkok zijn erg aardig over het algemeen en proberen altijd een praatje te maken. Ik moest altijd voorin met mijn lange benen, en de andere vier achter in, dus mij hoor je niet klagen! Maar dat betekende wel dat ik altijd de gesprekken had met de taxi chaffeurs. En deze schreef me eerst een briefje met daarop: i love you. Dus nou, hoop gegiechel, wat gevolgd werd met nog een briefje 'i will miss you'. Zelf had de taxi chauffeur de grootste lol met zijn gebrekkige engels. Als klapper op de vuurpijl zette hij een liefdeslied op en zei dat het speciaal voor mij was. Ik werd op dat moment gebeld door Chayada om te vragen waar we ongeveer waren maar die vraag verstond ik niet vanwege een taxi chauffeur die keihard riep: Boyfriend!?!? en dit zorgde voor een gigantische lachbui voor ons allemaal. Uiteindelijk was het een geweldige avond daar boven in de Sky tower met een adembenemend uitzicht!

Toen brak zaterdag aan, de laatste dag in Bangkok. En we hadden nog niet veel van Bangkok gezien. Dus Christine (Noorwegen) en ik besloten samen met Chayada en haar tante op pad te gaan. De dag begon om kwart over 8 bij de poort van het grand palace. Een prachtige tempel die waarschijnlijk het meest bekend is in Bangkok! Want op het terrein bevond zich niet 1 tempel, maar heel erg veel tempels! Na 2 uur op het terrein te zijn geweest zijn we naar de volgende tempel gegaan waar de Big Buddha is. Het is een gigantische goude liggende buddha in 1 tempel op het terrein daar. We hebben wat wensen gedaan door verschillende muntjes in goude bakjes te gooien. Maar ik kon niet alle bakjes vullen met een wens, er zijn er al zo veel uitgekomen sinds ik mezelf een UWC'er mag noemen!

We hebben geluncht in een lokaal tentje aan het water en hier heeft Jean zich toegevoegd aan de groep. Jean is ook een uitwisselingsstudent die een jaar in Hapert heeft doorgebracht. Ook dat was wederom erg gezellig. We hebben nog 1 tempel gezien die tegenover het plekje stond waar we geluncht hebben. Dus met de ferry naar de overkant gegaan om de tempel Wat Arun te zien. Inmiddels was het een uur of 4 en waren we allemaal erg moe geworden. We besloten afscheid te nemen van Chayada, Jean en Chayada haar tante en met een taxi zijn we terug gereden naar ons hotel. Door hen is mijn project week echt onvergetelijk geworden! Door veel lokale dingen te zien en door hun gezelligheid!

Ik weet niet of het opvalt maar ik zeg telkens dat ons vervoersmiddel taxi's waren. Dit komt omdat tuktuks heel duur worden gemaakt in Bangkok zodra ze door hebben dat je een tourist bent. En ja als er een lange blonde meid komt vragen hoe duur het is om met de tuktuk te gaan, dan is het niet moeilijk te concluderen dat het een tourist is. Taxi waren dus goedkoper. Toch hebben we met Chayada en haar tante die dag een tuktuk genomen. Echt leuk, en een must do voor iedereen die ooit in een land is waar ze met tuktuks rijden!

We sliepen op Khaosan Road, dat bekend staat om zijn touristen en uitgaansmogelijkheden. We hadden een erg net hotel en we hebben ook een heel klein beetje aan het uitgaansleven geproefd. Wel wil ik aan dit geweldig positieve verhaal nog toevoegen dat mijn groep apart was. We waren 5 meiden die een beetje willekeurig bij elkaar zijn gekomen. We konden het op zich wel met elkaar vinden maar we verschilden ontzettend met elkaar. Het waren 3 day students en 2 boarders en je merkte dat we onze prioriteiten iets anders in ons hoofd hadden. Toch hebben we samen kunnen genieten van deze week!

Want vergeten doe ik deze week niet meer, en het is een enorme motivatie om nog veel meer vrijwilligerswerk te gaan doen! Bedankt aan iedereen die aan deze week heeft bijgedragen, ik heb ervan genoten!

Eenmaal terug in Singapore, heb ik genoten van een gezellige paasbrunch bij Sonja thuis en toen ben ik nog 6 dagen met Pleun op vakantie geweest. We waren uitgenodigd door onze Nederlands leraar om met zijn gezin een klein weekje mee te gaan naar Batam. Dat is een eilandje in Indonesie dat zichtbaar is vanuit Singapore. Het was een gezellige week die zorgde voor de nodige afleiding.

Toen we daarna weer het boardinghouse instapten was het tijd om de boeken open te slaan! En die zijn niet meer dicht gegaan tot afgelopen vrijdag. De examens van dit jaar zitten erop! En ik heb serieus nog nooit zo veel geleerd en zo lang geleerd! Ik heb totaal geen idee hoe het gegaan is, maar het was best gaaf om voor het eerst een examenhal in te lopen met 300 man waar niemand een woord zegt! Ik voel me stiekem ook al weer een beetje oud, ik schrijf gewoon al examens! En dat houdt in dat de tijd hier vliegt, het is nog maar 9 weken tot aan de zomer vakantie. Nog maar 9 weken zit ik in grade 11!

Dit betekent helaas ook dat de grade 12s bijna weg gaan.. En dat wil niemand natuurlijk. Er zijn hele hechte vriendschappen ontstaan, en over een maandje zijn die mensen gewoon ineens weg. Wel willen we zo goed mogelijk afscheid van ze nemen, dus aankomende donderdag hebben de grade 11s een show in elkaar gezet van ander half uur waarvan de rehearsals nu in volle gang zijn. Ik hoop dat het een mooie avond wordt, met hier en daar de nodige traan.

Verder wil ik nog 1 dingetje toevoegen. Ik heb namelijk een super weekend gehad. Natuurlijk was het lekker om de examens achter de rug te hebben maar na goed te hebben gefeest ben ik gisteren naar een TED talk geweest. Het was een dag die om half 11 begon en pas om 6 uur 's avonds tot een einde kwam. En dag gevuld met inspirerende mensen die korte presentaties gaven. Om 1 voorbeeld te geven, er was een man die mee gedaan heeft aan de 4 desert race (Atacama crossing in Chilië, Gobi March in China, Sahara Race in Egypte en Antartica). Een grote hobby van hem was skydiven. Hij vertelde hoe hij op zijn 25ste vlucht plotseling door zijn instructeur naar buiten werd gegooid. Hij deed dit op zo'n dramatische manier met veel gebaren en stem verheffingen dat het heel sterk over kwam. Plotseling koppelde hij deze ervaring aan de macht van leiderschap. Het was zo bijzonder en interessant! Het hele publiek werd ook aangemoedigd om met elkaar te praten en we moesten samen rebussen oplossen en er mochten geen vrije plaatsen tussen jouw en je buurman zijn. Voor degenen die meer willen weten, dit is de website: https://www.ted.com/tedx ze hebben ook evenementen in Nederland! Het is een absolute aanrader!

De aanleiding tot het schrijven van mijn blog vandaag is dat het vandaag precies 1 jaar geleden is dat ik gebeld ben! Kun je het geloven? Het is precies 1 jaar geleden dat ik het telefoontje ontving dat me leven compleet veranderde en dat me de mogelijkheid geeft tot het ervaren van alles wat ik in mijn blog schrijf!

Bedankt voor het lezen van deze lange update, ik ben en blijf hier enorm genieten!

Liefs,
Lotte