'Dit is mijn laatste keer!'

' Dit is de laatste keer ' , dat heb ik afgelopen week zo vaak gezegd! Tijdens allerlei lessen, tijdens de laatste pauze (kom ik zo even op terug!), tijdens mijn piano optreden van afgelopen zaterdag maar ook tijdens de hockeywedstrijden en trainingen. Vandaag wordt mijn zusje veertien, het is de laatste keer dat ik haar vriendinnen zie. Het is zo vreemd allemaal, heel dubbel. Ik ga het 'goedemorgen' van mijn familie missen, maar ik krijg er 'goodmorning' voor terug! Aan de ene kant kan ik niet wachten, aan de andere kant gaat het nu toch wel erg snel. Zoals mijn co-year heel mooi beschreef; het is een achtbaan, we zijn ingestapt en stappen niet meer uit (: Wanneer mensen je even een hand geven en je ongelooflijk veel succes wensen krijg ik een glimlach van oor tot oor. Had ik dit ooit durven dromen? Ja ik heb het gedroomd en nu is het werkelijkheid!

Even terugkomend op de laatste pauze, die was zo gaaf! Afgelopen maandag was de allerlaatste grote pauze op de Pius van Pleun en mij en dit wilden we groots aanpakken. Een enorme tafel waar heel 4vwo aan kon schuifen, iedereen die wat lekkers meebracht en flessen kinderchampagne. We hadden alles van tevoren geregeld met de conciërge en het mocht. Het hele achterste deel van de aula was op maandag 11 juni gereserveerd voor 4vwo in verband met het vertrek van 2 meiden die naar UWCSEA gaan. We hadden zoveel mogelijk mensen ingelicht en het bleek een enorm succes. Er was van alles gebakken en gemaakt! Zelf had ik ook een taart gemaakt en chocolaatjes gekocht. Iemand was erg creatief geweest en had een groot spandoek gemaakt, die er al hing toen we binnen kwamen. Pleun en ik hadden afgesproken onze prachtige UWCNL-polo's aan te doen, en heel trots zijn we daarmee door de school gewandeld. De tafel bleek uiteindelijk echt enorm, er waren heel veel mensen aangeschoven en er was meer dan genoeg eten! Samen met pleun heb ik de champagne ontkurkt en dit maakte onze laatste pauze echt tot een feestje. Velen waren erg enthousiast!

Afgelopen zaterdag heb ik erg genoten. Van de hockey heb ik afscheid genomen en dat begon al op zaterdagochtend om 9 uur. Laatste keer mijn meiden coachen! En wat hebben ze hun best gedaan, helaas hebben ze niet mogen winnen maar trots was ik zeker. Toen ben ik daarna even met mijn moeder gaan kijken voor zomerkleren, want jaja in Singapore is het altijd warm! De winkelier had de krant gelezen en daarop kreeg ik een erg leuke reactie. (zelfs mijn broertje en zusje zijn meerdere keren benaderd over het artikel!) Erg veel tijd om te shoppen hadden we niet, want ik had nog een eigen wedstrijd! Voor de wedstrijd kreeg ik een lieve kaart van mijn eigen team. Na afloop van de wedstrijd volgde er nog een grouphug. Ook wij hadden niet gewonnen maar het was gewoon gaaf om nog een keer met het team te vechten voor eeen overwinning. Met Irene (teamlid en mede-trainster) ben ik me razendsnel gaan omkleden om naar een BBQ van ons meisjesteam te gaan. Ook hier werd stil gestaan bij mijn vertrek. Een ontzettend lief boekje, met daarin allemaal berichtjes en een bioscooppakket. Na lekker gegeten te hebben werd ik opgepikt voor mijn piano optreden. Nog 1 x knallen. Ik heb 2 liedjes gespeeld, waarvan 1 alleen. Mijn pianoleraar noemde vooraf nog dat dit de laatste keer was, omdat ik besloten had de wereld te ontdekken!

En dinsdag, dit was mijn LSD (laatste school dag!) wat mijn moeder genoeg reden vond om heerlijk te gaan lunchen (: en dan 's avonds laatste keer training geven. Ik kwam aan bij het hockeyveld en ze begonnen te zingen: 'dag lieve lotte, dag dag dag dag hockeystick' ze hadden er een dansje bij bedacht en daarna kreeg ik allerlei zelf gemaakte posters en gelukspoppetjes. Ik heb de meisjes een wereldbol gegeven ter grote van een hockeybal met een kruis door Singapore. Mijn woonplaats over 51 dagen!

Nog eventjes genieten van de mensen om me heen, en dan eindelijk het avontuur in. De wereld ontdekken!